Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)
Μήλος, ένα νησί με μακρά ιστορία. Στα χρόνια του πολέμου 1943-1944 υπηρέτησε εκεί ως στρατιωτικός γιατρός ο Χανς Λέμπερ, που περιέγραψε τον τόπο και το έργο του σε επιστολές προς τη σύζυγό του. Τόσο από ελληνικής όσο και από γερμανικής πλευράς ήρθε η πρόταση να καταγραφεί η δράση του για να μην ξεχαστεί ο άνθρωπος αυτός που τόσα προσέφερε στους ντόπιους. Η Μπάρμπαρα Μπλούμε και η Δήμητρα Διαγγέλου παρουσιάζουν τη γερμανική και την ελληνική έκδοση του βιβλίου.
Μήλος, 17 Ιουνίου 1943. Ο Γερμανός γιατρός Χανς Λέμπερ φτάνει στο νησί με εντολή να οργανώσει ένα στρατιωτικό νοσοκομείο για τους Γερμανούς στρατιώτες. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί ανακάλυψε ότι οι ντόπιοι είχαν άμεση ανάγκη από ιατρική περίθαλψη και φρόντισε να λειτουργήσει κι ένα νοσοκομείο για τους Έλληνες, με την έγκριση των ανωτέρων του. Οι κάτοικοι του νησιού τον αγκάλιασαν με την ίδια αγάπη που εκείνος τους έδειξε και ακόμη και σήμερα έχουν να διηγούνται ιστορίες μαζί του.
Ο Κώστας Μπαρμπαντωνάκης, πλοίαρχος μετέπειτα του Εμπορικού Ναυτικού, αφηγήθηκε στην Deutsche Welle, τη δική του ιστορία με το γιατρό. Όταν ήταν τριών χρονών έπαθε γάγγραινα στο πόδι και καθώς αντιβιοτικά δεν υπήρχαν εκείνη την εποχή, οι γιατροί αποφάνθηκαν πως έπρεπε να του κόψουν το δεξί πόδι. Ο κήπος του σπιτιού του συνόρευε με το τότε γερμανικό νοσοκομείο και o γιατρός Λέμπερ άκουσε τη μητέρα του να κλαίει. Ενδιαφέρθηκε να μάθει τι συνέβαινε κι έστειλε ένα φαντάρο να κάνει τη διερμηνεία και να του εξηγήσει, όπως κι έγινε. Ο γιατρός ζήτησε να δει το παιδί και το ανέλαβε προσωπικά. Κατάφερε τελικά να σώσει το πόδι του κ. Μπαρμπαντωνάκη και ο ίδιος έγινε ο μεγάλος χορηγός της έκδοσης του βιβλίου με τίτλο «Ο Γιατρός Χανς Λέμπερ. Γράμματα από τη Μήλο, 1943 – 1944».
Η ιστορία του γιατρού που ακόμη και σήμερα συγκινεί, ζωντάνεψε πρόσφατα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, το οποίο εκδόθηκε με πρωτοβουλία της συζύγου του Χέλγκα και του γιου τους Χανς- Γκέοργκ.
Τον καιρό που ο γιατρός βρισκόταν στη Μήλο σχεδόν κάθε Κυριακή έγραφε επιστολές στους γονείς και τη σύζυγό του. Εκεί περιέγραφε την καθημερινότητά του, αλλά και όσα γεγονότα συνέβαιναν εκείνο τον καιρό. Ο γιος του, ψυχολόγος που σήμερα ζει στην Κολωνία, δεν τον γνώρισε ποτέ, καθώς ο γιατρός έπεσε θύμα ενέδρας Άγγλων έξω από την Πολλώνια της Μήλου στις 5 Δεκεμβρίου του 1944, λίγες μέρες πριν εκείνος γεννηθεί. Το 1989 αποφάσισαν μαζί με τη μητέρα του να εκδώσουν τις επιστολές και να επισκεφτούν τη Μήλο για να γνωρίσουν τους κατοίκους.
Το βιβλίο περιέχει 57 επιστολές, οι οποίες κυκλοφόρησαν μεταφρασμένες σε δύο βιβλία, ένα σε κάθε γλώσσα. Τον σχολιασμό των επιστολών και την έκδοση ανέλαβε ο δημοσιογράφος Γρηγόρης Μπελιβανάκης.
Ο Δρ. Χανς-Γκέοργκ Λέμπερ γράφει στον πρόλογο του βιβλίου:
«Μελετώντας τις επιστολές γνώρισα καλύτερα τον πατέρα μου. (…)Από τη σημερινή σκοπιά μπορεί κανείς να πει ότι ο γιατρός Χανς Λέμπερ έκανε πάρα πολλά για την καλή σχέση Ελλήνων και Γερμανών, παρόλο που ήταν πόλεμος και συνεπώς κάτι τέτοιο δεν ήταν αυτονόητο. Εάν σήμερα, μετά από 70 χρόνια, υπάρχουν άνθρωποι που τον θυμούνται, τότε κατάφερε μάλλον πολύ περισσότερα πράγματα απ’ ότι και ο ίδιος θα ονειρευόταν.»
Τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου διατίθενται στο Κέντρο Υγείας Μήλου και μ’ αυτό τον τρόπο συνεχίζεται η προσφορά του γιατρού στον τόπο.
Περισσότερες πληροφορίες: https://www.facebook.com/pages/Der-Arzt-Hans-Loeber-Briefe-aus- Milos-1943-1944/1478371095736297
Παραγγελίες μέσω email: milosstel@yahoo.gr, υπεύθυνος: Στέλιος Κουφός.
Γερμανική έκδοση: Dr. Hanns Georg Löber, Gregory Belivanakis (Hrsg.): Der Arzt Hans Löber. Briefe aus Milos, 1943 – 1944, Athen 2014, ISBN 978-618-81175-0-1, 158 Seiten, € 20.
Kείμενο: Δήμητρα Διδαγγέλου. Φωτό: Hanns-Georg Löber, Henner Altevogt.
Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)
Συγκινητική η ζωή του γερμανού ιατρού. Μιά αντίστοιχη ιστορία μου διηγήθηκε και ο πατέρας μου ιατρός και αυτός κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Αθήνα,και όταν αυτός ήταν τότε 14 ετών. Το σπίτι του στο Μαρούσι είχε επιταχθεί από έναν αυστριακό γιατρό. Ο πατέρας μας τότε, αρκετά ασθενικό παιδί προσεβλήθη από μαλάρια,ελονοσία. Η κατάστασή του ήταν πολύ κακή, μέχρι που τον ανέλαβε ο αυστριακός γιατρός χορηγώντας του σταγόνες αρσενικού, ενός ουσιαστικά δηλητηρίου. Ξεκίνησε να του δίνει μία σταγόνα και έφθασε μετά από 15 μέρες να του δίνει 15 σταγόνες, ποσότητα που θα μπορούσε να δηλητηριάσει ελέφαντα. Ο πατέρας μου μου ιάθηκε, θεραπέυτηκε εντελώς, αφού για τις επόμενες 15 μέρες άρχισαν να μειώνονται οι σταγόνες. Μετά από χρόνια και αφού έγινε και αυτός γιατρός μου είπε ότι θα είχε σίγουρα πεθάνει αν δεν τον ανελάμβανε ο αυστριακός συνάδελφος του. Πολλές φορές μέχρι να πεθάνει ο πατέρας μου είχε επαναλάβει αυτήν την ιστορία, μιλώντας όλο και πιό συχνά με σεβασμό και εκτίμηση για τον αυστριακό αξιωματικό.