Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)
«Das große Wundenlecken» (Το μεγάλο γλείψιμο των πληγών), έργο του Γεράσιμου Μπέκα στο Θέατρο Άουγκσμπουργκ: Το diablog.eu μίλησε με τον νεαρό συγγραφέα και αποδέκτη του βραβείου κοινού για νέους συγγραφείς «Open Mike» 2014 της εφημερίδας taz σχετικά με το υπόβαθρο και το πλαίσιο δημιουργίας του κειμένου και της παράστασης. Η πρεμιέρα ήταν στις 23 Σεπτεμβρίου και στη χειμερινή σεζόν πρόκειται να πραγματοποιηθούν αρκετές παραστάσεις. Οι επόμενες είναι στις: 2 και 7/10, 12 και 14/10, 22 και 26/10. Τις υπόλοιπες ημερομηνίες θα τις βρείτε στο Theater Augsburg εδώ.
Και ποιος δεν το θέλει: μια ζωή με ουσία, μια ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων – και μια κορμάρα. Όλα αυτά και πολλά ακόμα υπόσχεται η μυστηριώδης ελληνική σωματική τεχνική μαρμαρο-γιόγκα! Η κατάδυση στο παρελθόν επιτρέπει την μελλοντοστραφή-πρωτοπόρο αντιμετώπιση και διαχείρισή της. Ακόμη και η αναγέννηση του Άουγκσμπουργκ ως κορυφαία ευρωπαϊκή μητρόπολη φαντάζει εφικτή με τη δημιουργία ενός διανοητικού άξονα μεταξύ Άουγκσμπουργκ και Αθήνας!
Ο Ελληνογερμανός δραματουργός Γεράσιμος Μπέκας μας συνοδεύει με το θεατρικό του έργο, που έγραψε ειδικά για το θέατρο του Άουγκσμπουργκ, στην αναζήτηση του Έλληνα μέσα μας. Ένα αλλόκοτο παρκούρ – γεμάτο φανταστικά και πραγματικά κοινά στοιχεία μεταξύ Ελλάδας και Βαυαρίας – από την Ισραηλινή σκηνοθέτιδα Sapir Heller.
Ποιο είναι το προσωπικό σου ελληνογερμανικό υπόβαθρο; Σε ποια γλώσσα γράφεις; Ποια θεωρείς μητρική σου;
Ο πατέρας μου είναι Έλληνας και η μητέρα μου Γερμανίδα. Γεννήθηκα ως «Γερμανός» στη Γερμανία. Τα πρώτα μου παιδικά χρόνια τα πέρασα όμως κυρίως στην Πρέβεζα. Οκτώ χρονών πήγα ως «Έλληνας» στην Φραγκονία και μεγάλωσα κοντά στο Βύρτσμπουργκ. Δεν μπορώ να διαχωρίσω ακριβώς τις γλώσσες στις οποίες γράφω. Πάντα υπάρχει κάποια συνέργεια μεταξύ τους. Συχνά σκέφτομαι ελληνικά και γράφω γερμανικά, σπάνια αντίστροφα. Μητρική μου γλώσσα είναι για την ακρίβεια τα γερμανικά και είναι σίγουρα η γλώσσα που κατέχω καλύτερα.
Στο κομμάτι σου παίζει ρόλο μια συγκεκριμένη μορφή διαλογισμού. Τι ακριβώς είναι το «μαρμαρο-γιόγκα»;
Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το «μαρμαρο-γιόγκα» δεν το έχω ακόμα, γι’ αυτό δεν μπορώ να πω πολλά. Ας πούμε ότι οι δεν με πείθουν οι ως τώρα προσπάθειες να πλασάρουν στο σύγχρονο άνθρωπο ένα αντιστάθμισμα στην καθημερινή ένταση. Το «μαρμαρο-γιόγκα» συνδέει με ιδανικό τρόπο την επαγγελία της ψυχικής σωτηρίας, τη φυσική εκγύμναση και την αυτοπραγμάτωση. Μετά από έναν γύρο «μαρμαρο-γιόγκα» οι άνθρωποι ακτινοβολούν τόσο, όσο ο Παρθενώνας στον μεσημεριάτικο ήλιο της Αθήνας. Τρέφεται από τη γερμανική λαχτάρα για την Ελλάδα και αναβιώνει κυρίως τους ελληνοβαυαρικούς δεσμούς, που ως τώρα ήταν καταχωνιασμένοι μόνο στα ψιλά γράμματα των βιβλίων ιστορίας.
Ποιες σχέσεις ανακάλυψες μεταξύ Άουγκσμπουργκ και Ελλάδας στα πλαίσια του έργου αυτού;
Το Άουγκσμπουργκ και η Αθήνα έχουν πολλά κοινά. Και οι δυο πόλεις έχουν επίγνωση ότι το απόγειο της δόξας τους ανήκει πια στο παρελθόν και ελπίζουν ενδόμυχα σε ένα θαύμα που θα τις εκτοξεύσει και πάλι στην κορυφή. Επίσης και τα οικονομικά των δύο πόλεων είναι μάλλον στενά. Με εντυπωσίασαν ωστόσο οι διάφορες προσωπικές ιστορίες. Στις ελληνογερμανικές ιστορίες αγάπης στην εποχή του Όθωνα, στις δίκες μετά τη γερμανική κατοχή – παντού ξεφυτρώνει κάποιος από το Άουγκσμπουργκ. Και όταν ψάχνεις συγκεκριμένα και βρίσκεις άκρη, το αποτέλεσμα είναι φυσικά ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Για παράδειγμα, ξεκίνησαν νεοσύλλεκτοι από το Άουγκσμπουργκ για την Αθήνα για να ενταχθούν στον ελληνικό στρατό του Όθωνα. Έγινε μεγάλη γιορτή και οι ντόπιοι αποχαιρέτησαν τους στρατιώτες με σημαίες και λάβαρα.
Πώς λειτουργεί η συνεργασία σου με την Ισραηλινή σκηνοθέτιδα Sapir Heller;
Η Sapir Heller είναι καταπληκτική. Ξέρει τι θέλει και έχει το θάρρος να παραμένει ανοιχτή και δημιουργική. Γνωριστήκαμε σε μια συνεργασία στο Θέατρο Μαξίμ Γκόρκι του Βερολίνου και συνειδητοποιήσαμε ευθύς αμέσως ότι δεν έχουμε μόνο τις ίδιες ιδέες πάνω στο θέατρο, αλλά και ότι μπορούμε να συνεργαστούμε τέλεια. Αυτό είναι βέβαια λαχείο. Μπορείς να δεις το θεατρικό έργο να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται και δεν τα τραβάς όλα μόνος σου, γιατί μπορείς πάντα να ζητήσεις τη γνώμη του άλλου.
Τέσσερις ηθοποιοί από το θέατρο του Άουγκσμπουργκ ήρθαν τον Ιούνιο στην Αθήνα για να προετοιμαστούν για το κομμάτι σου. Πού πήγατε και ποιες ήταν οι εμπειρίες σας;
Ένας από τους στόχους του ταξιδιού ήταν να δώσει στους ηθοποιούς την ευκαιρία να ζήσουν την Αθήνα από κοντά και να απαλλαγούν από τα στερεότυπα που αναπόφευκτα δημιουργήθηκαν στα τόσα χρόνια ειδησεογραφίας της κρίσης. Περάσαμε πολύ χρόνο στα Εξάρχεια, περπατήσαμε όλο το κέντρο και ταξιδέψαμε κι έξω από την Αθήνα. Τους δόθηκε η ευκαιρία να σχηματίσουν μια προσωπική εντύπωση για τη ζωή της πόλης, να συναντήσουν τυπικούς Αθηναίους και να κατανοήσουν το πόσο επηρεασμένη είναι ακόμα και σήμερα η Αθήνα από την εποχή των Βαυαρών.
Πώς ήταν η ατμόσφαιρα στην πρεμιέρα στο Άουγκσμπουργκ; Πώς αντέδρασε το κοινό στο «μαρμαρο-γιόγκα» σου;
Ήταν μια καταπληκτική πρεμιέρα. Ήμουν λίγο νευρικός μια και το κομμάτι αυτό σίγουρα δεν αποτελεί συμβατική παράσταση κρατικού θεάτρου. Κάνει μεν τον θεατή να γελάσει, αλλά τον φέρνει και αντιμέτωπο με σοβαρά θέματα και ερωτήματα. Οι θεατές τού Άουγκσμπουργκ αποδείχτηκαν ωστόσο ανοιχτόμυαλοι και ενθουσιώδεις – κάτι που φυσικά ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία για ολόκληρη την ομάδα.
Συνέντευξη: Μιχαέλα Πρίντσιγκερ und Γεράσιμος Μπέκας. Μετάφραση: Α. Τσίγκας. Φωτό: Kai Wido Mayer, Thembi Wolf.
Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)