Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)
Το κύμα των προσφύγων έφτασε στον γερμανόφωνο χώρο – στην Ελλάδα οι εκλογές βρίσκονται πάλι προ των θυρών. Η Αμάντα Μιχαλοπούλου έγραψε τις τελευταίες εβδομάδες μια σειρά κειμένων για την εφημερίδα του Βερολίνου «Tagesspiegel». Το diablog.eu παρουσιάζει τα δύο τελευταία με τίτλο «Κύκλος της ηλιθιότητας» και «Το μέλλον της χώρας» και στις δύο γλώσσες. Το άρθρο «Κύκλος της ηλιθιότητας» ασχολείται με το μόνιμο θέμα των τελευταίων εβδομάδων, την τύχη και το μέλλον των προσφύγων. Οι πίνακες που συνοδεύουν το κείμενο είναι του Δημήτρη Τζαμουράνη, που προετοιμάζει για το 2016 μιαν έκθεση με αυτούς στην γκαλερί του Βερολίνου Galerie Michael Haas. Θα βρείτε όλα τα άρθρα (στα γερμανικά) στη διεύθυνση www.tagesspiegel.de, πληκτρολογώντας το όνομα της συγγραφέως στο πλαίσιο αναζήτησης.
Πριν από λίγες μέρες, στα ανατολικά της Χίου, συγκρούστηκε το κρουαζιερόπλοιο “Aegean Paradise” μ’ένα σκάφος του ελληνικού Λιμενικού που μετέφερε παράτυπους μετανάστες. Αν το διαβάζαμε σε μυθιστόρημα θα το θεωρούσαμε τραβηγμένο απ’ τα μαλλιά: η σύγκρουση δύο κόσμων -του παραδείσιου καλοκαιρινού Αιγαίου των τουριστών και της προσφυγικής κόλασης- μοιάζει με χονδροειδή επινόηση. Η ζωή, όπως ξέρουμε, είναι πιο επινοητική σε δράμα και συμβολισμούς από τη φαντασία. Κι είναι στ’αλήθεια έτσι: λίγο πιο πέρα από τις παραλίες με τις ομπρέλες και τα κοκτέιλ ξεβράζονται τις τελευταίες εβδομάδες οικογένειες Σύριων που σκυλοπνίγονται.
Η σύγκρουση έγινε σ’ένα από τα ελληνικά νησιά με το μεγαλύτερο πρόβλημα παράνομης μετανάστευσης. Στα Δωδεκάνησα καταγράφτηκε συνολικά αύξηση 1.420 % στις αφίξεις λαθρομεταναστών, ενώ η αύξηση σε όλη την Ελλάδα παραμένει εκρητική- της τάξης του 300% το τελευταίο εξάμηνο, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα πέρσι. Από τα νησιά του Αιγαίου φτάνουν στην Αθήνα καθημερινά 1.200 μετανάστες κατά μέσο όρο. Η στατιστική είναι αποκαρδιωτική. Πάνω από 200.000 μετανάστες και πρόσφυγες έχουν φτάσει στην Ευρώπη διαπλέοντας την Μεσόγειο, σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες.
Συναντιούνται εδώ ένα ακραιφνώς ελληνικό κι ένα ευρωπαικό πρόβλημα. Το ελληνικό πρόβλημα είναι η κωλυσιεργία: η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να απορροφήσει κονδύλια της ευρωπαικής ένωσης, επειδή δεν έχει συσταθεί ακόμα η Υπηρεσία Διαχείρησης Ευρωπαικών Προγραμμάτων, Ασύλου, Υποδοχής και Ένταξης ως όφειλε. Επιπλέον η Αριστερά αντιμετωπίζει με βαθιά αμηχανία και ιδεολογικές αγκυλώσεις το μεταναστευτικό. Συγχέει την αναβλητικότητα με το ανθρωπιστικό ενδιαφέρον. Αυτός είναι και ο λόγος που το Πεδίο του Αρεως, ένα πάρκο στο κέντρο της Αθήνας, έχει κατακλυστεί με πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, οι οποίοι εδώ και εβδομάδες, δεν έχουν μεταφερθεί σε καταλληλότερο χώρο. Το αντεπιχείρημα του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής είναι πως και στη Γερμανία οι πρόσφυγες μένουν σε σκηνές στα πάρκα. Με τη διαφορά ότι αυτό δεν γίνεται τυχαία. Διοχετεύονται από τις αρχές σε οργανωμένους χώρους, δεν κατασκηνώνουν μια ωραία μέρα στο Volkspark του Friedrichshain.
Το ευρωπαικό πρόβλημα είναι παρόμοιο- βαθιά αμηχανία και αδράνεια: η Ευρώπη παρακολουθεί χωρίς να δρα τις χιλιάδες προσφύγων που εισρέουν από τη Μεσόγειο και συσκέπτεται μοιράζοντας χρήματα για την επόμενη εικοσαετία. Αυτό δεν είναι πολιτική. Είναι -όπως πολύ ωραία το περιγράφει ο Αλβαρο Μούτις, μιλώντας γενικά για γραφειοκρατική κωλυσιεργία- “μια έκθεση που εχει το αξιομνημόνευτο προτέρημα να μη λέει τίποτα το αξιωσημείωτο μέσω ενός χειμάρρου λέξεων που θα πάνε να κοιμηθούν στα Υπουργεία των Εξωτερικών μέχρι τη μέρα που θα τις ξεθάψουν αλλοι επαίοντες, το ίδιο ταλαντούχοι, οι οποίοι θα ξαναβάλουν μπρος την κυκλική ηλιθιότητα που θα τους επιτρέψει να αξίζουν δίχως τύψεις το μισθό τους και να εκπληρώσουν αυτό το σκοτεινό κατόρθωμα που λέγεται κάνω καριέρα”.
Το αίτημα δίκαιης κατανομής των μεταναστών βάση ποσόστωσης παραμένει στα χαρτιά. Επιπλέον οι μόνες λύσεις που προκρίνονται είναι στρατιωτικές. Όμως οι στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των δουλεμπόρων είναι ένα μόνο μέρος ενός κομβικού ευρωπαικού προβλήματος που χρειάζεται οργάνωση και ρυθμιστικό πλαίσιο κι επίσης ευελίξία. Η Ευρώπη θα πρέπει να ελέγξει τα ανθρωπιστικά ιδεώδη της, αλλά και την πολιτική της αποτελεσματικότητα. Και θα πρέπει να πάψει να σκέφτεται με όρους εθνκών συνόρων και να δει με καθαρό βλέμμα πού βρίσκονται τα νότια συνορά της.
Eικονογράφηση: Dimitris Tzamouranis
Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)