Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)
Του συνέβη όπως και σε πολλούς άλλους από τις γερμανόφωνες χώρες. Πριν πάνω από είκοσι χρόνια ο Dietmar Burmeister-Horvath πήγε για πρώτη φορά στην Κρήτη – και παρέμεινε. Αρχικά μόνο στις διακοπές. Σήμερα ωστόσο πηγαίνει όλο και περισσότερο και στα ενδιάμεσα, για να ζήσει από κοντά τη συγκομιδή της ελιάς και για να συμμετάσχει στη ζωή του χωριού του. Στο μεταξύ η Κρήτη και τα γαστρονομικά της προϊόντα έχουν γίνει το επαγγελματικό του επίκεντρο.
Γιορτάζετε φέτος τη δέκατη επέτειο της εταιρείας σας πωλήσεωv με αλληλογραφία «Gutes von Kreta» (Καλούδια από την Κρήτη). Αλήθεια, πώς σας ήρθε η ιδέα αυτή;
Την Κρήτη την ανακάλυψα μέσω της γυναίκας μου, που μιλάει καλά τα ελληνικά και ερχόταν συχνά στην Κρήτη, πριν γνωριστούμε στη δεκαετία του ’90. Έτσι ήρθα σε επαφή με τους φίλους της στη Δυτική Κρήτη, στην περιοχή του Κολυμπάρι. Και τότε ζητήσαμε να μάθουμε, αν υπήρχε κάποιο σπίτι για πώληση. Τέλος μας προσέφεραν ένα οικόπεδο στο Βασιλόπουλο κοντά στο Κολυμπάρι. Ανακαινίσαμε το παλιό πετρόσπιτο και είχαμε έτσι ένα σπίτι διακοπών. Με τα ελληνικά που γνώριζε η γυναίκα μου μας αποδέχτηκαν γρήγορα στο χωριό.
Επαγγελματικά τι κάνατε τότε;
Ήμουνα εκπαιδευτής μάρκετινγκ και επικοινωνίας σε ένα σημαντικό εκπαιδευτικό ίδρυμα του Βερολίνου και η γυναίκα μου νοσοκόμα σε ημιαπασχόληση. Γύρω στο 2000 δεν ήμουν πια ικανοποιημένος με τη δουλειά μου και την άφησα. Γιατί ήμουνα στο παρελθόν ελεύθερος επαγγελματίας: μουσικός, ντράμερ. Τέλος της δεκαετίας του ’70, αρχές του ’80, που ήταν για μένα τα καλύτερα χρόνια στο Βερολίνο, ήμουν ιδρυτικό μέλος στο συλλογικό μπαρ «Morgenrot» (Χαραυγή). Βρισκόταν στο Paul-Lincke-Ufer και ήταν cult, ακριβώς δίπλα στο μπαρ «Exil» (Εξορία), ένα άλλο cult μπαρ της εποχής αυτής. Στο κοινό μας ανήκαν η Nina Hagen, ο Blixa Bargeld και διάφορα ξένα συγκροτήματα σε τουρνέ στο Βερολίνο.
Ήταν μια απίθανη εποχή, κερδίζαμε πολλά χρήματα και τα σπαταλάγαμε ευθύς αμέσως. Στη δεκαετία του ’80 συνέχισα να εργάζομαι στα «ψαγμένα» μπαρ και επίσης σε πρακτορεία διοργάνωσης συναυλιών, ως παιδί για τα θελήματα. Μετά την επανένωση της Γερμανίας τα πράγματα καταλάγιασαν, πολλοί σύντροφοι χάθηκαν στο αλκοόλ ή στα ναρκωτικά. Αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Έκανα λοιπόν μια επιμόρφωση, έγινα εκπαιδευτής και στη συνέχεια διευθυντής του κέντρου σεμιναρίων, δηλαδή «τη σκαπούλαρα». Παρ´όλ´αυτά, όπως είπα, το 2000 ήμουνα ανικανοποίητος.
Και τότε ήρθε στο προσκήνιο η Κρήτη.
Ναι, κατέβηκα λοιπόν στην Κρήτη, συνέχισα να μαστορεύω στο σπίτι, έμαθα επιτέλους λίγα ελληνικά. Τότε μου είπε η γειτόνισσά μου, γιατί δεν πουλάς το καλό μας το λάδι στο Βερολίνο; Αλλά και οι Βερολινέζοι φίλοι μας, μάς ενθάρρυναν. Τότε ήταν ακόμα δυνατόν να κουβαλάς ολόκληρους τενεκέδες ελαιόλαδο στη χειραποσκευή. Γεμίζαμε τα μπουκάλια στην κουζίνα και λιγδώναμε τα πάντα. Στη συνέχεια πήρε σάρκα και οστά η ιδέα να πουλάμε εδώ το λάδι. Μαζί με έναν φίλο σκεφτήκαμε να ανοίξουμε μαγαζί αλλά το αποκλείσαμε, γιατί ήταν πολύ ακριβό, και ήμασταν άπειροι. Έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε σβάρνα τις λαϊκές αγορές του Βερολίνου με ελαιόλαδο, μέλι και σαπούνι ελιάς. Αυτό και κάναμε για τρία χρόνια, μεσ΄ τη βροχή και τον άνεμο. Ήταν σκληροί καιροί.
Και πώς ήταν η ανταπόκριση των πελατών;
Αρκετά καλή, μια κι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τόσοι πάγκοι που προσέφεραν τέτοια είδη. Από την άλλη πλευρά, η κατανάλωση ελαιολάδου δεν ήταν τότε τόσο μεγάλη όσο σήμερα. Έτσι οι πωλήσεις δεν ήταν δα και τεράστιες. Τότε ήταν που με πλησίασε ένας φίλος από τα παλιά, ο Kurt Thomas, που έχει το εστιατόριο E.T.A. Hoffmann στο Kreuzberg και μου μίλησε για το κρητικό ελαιόλαδο. Το ήθελε για την κουζίνα του. Αυτό ήταν και η αρχή του χονδρεμπορίου μου. Ήταν ο πρώτος μου πελάτης και εξακολουθεί να είναι και σήμερα. Ο Τόμας με σύστησε σε άλλους και ξαφνικά βρέθηκα στα εστιατόρια της πλατείας Gendarmenmarkt – Aigner, Brasserie και VAU του Kolja Kleeberg. Τότε πήρα πραγματικά θάρρος, πήγα από πόρτα σε πόρτα έχοντας πάντα μαζί μου ένα μικρό δείγμα και έμπαινα στην κουζίνα υμνολογώντας το λάδι μου.
Έτσι έγινε το κρητικό ελαιόλαδο αναπόσπαστη πρώτη ύλη στα κορυφαία εστιατόρια του Βερολίνου;
Υπήρχαν ήδη μερικοί που το χρησιμοποιούσαν, όχι όμως και τόσοι πολλοί. Μπορώ να κάνω και καλύτερες τιμές, γιατί πουλάω το λάδι του Γιάννη Μιχελάκη της Κολυμπάρι Α.Ε., που ζει στο γειτονικό χωριό και που έχει γίνει στο μεταξύ ο καλύτερός μου φίλος. Στο ελαιουργείο του είμαι στα μέσα και στα έξω.
Πώς μεταφέρετε το λάδι στο Βερολίνο;
Με μια μεταφορική εταιρεία. Πέρυσι πούλησα 40 τόνους λάδι. Παλιά οδηγούσα ο ίδιος ένα φορτηγάκι, έβαζα το λάδι σε δοχεία των 70 λίτρων. Ήταν μεγάλη περιπέτεια. Αλλά το κόστος μεταφοράς ήταν πολύ υψηλό. Επιπλέον εμφιάλωνα το λάδι και κολλούσα χειροποίητες ετικέτες. Ούτε καν ήξερα ότι αυτό δεν επιτρέπεται. Όλα αυτά άλλαξαν και εισάγουμε πια το λάδι ήδη εμφιαλωμένο.
Οι πωλήσεις σας επικεντρώνονται ακόμα στο ελαιόλαδο. Αλλά όλο και επεκτείνετε τη γκάμα των προϊόντων σας και διαθέτετε τώρα και άλλες κρητικές σπεσιαλιτέ…
Ναι, ξεκινήσαμε με το υπέροχο θυμαρίσιο μέλι, μετά ακολούθησαν διάφορα είδη ξιδιού. Με τα καλλυντικά δεν στάθηκα τόσο τυχερός στη χονδρική. Εγκατέλειψα και την ιδέα να μπω με αυτά στα γερμανικά σούπερ μάρκετ. Μιλάμε για φοβερό ντάμπινγκ, δουλεύουν με μεθόδους που μου είναι ξένες. Η φιλοσοφία μας είναι να γνωρίζω προσωπικά τους παραγωγούς όλων των προϊόντων που πουλάω. Ξέρω τους τόπους και τους τρόπους παραγωγής. Ως εκ τούτου μπορώ να τα πουλήσω με ήσυχη τη συνείδηση. Δεν γίνονται νοθείες, δεν υπάρχουν μεσάζοντες. Φέρνω το πρωτότυπο, που έχει όμως και την τιμή του.
Από το 2007 διατηρείτε παράλληλα με την χονδρική και ένα κατάστημα online. Έχει γίνει αυτό δεύτερο εισόδημα;
Αρχικά το διαδίκτυο σίγουρα δεν ήταν ο κόσμος μου. Εδώ και 2-3 χρόνια διαπιστώσαμε όμως κέρδη, αφού κάναμε την online πώληση πιο φιλική προς τον πελάτη. Πληκτρολογώντας ελληνικό ελαιόλαδο στο Google, εμφανίζεται μια πληθώρα καταστημάτων που το προσφέρουν. Το μπόνους μας είναι η φιλική μας στάση απέναντι στον πελάτη. Πολλοί μου τηλεφωνούν και θέλουν να μάθουν πού μπορούν να πάνε για διακοπές στην Κρήτη. Έτσι έχουμε τους τακτικούς μας πελάτες. Εδώ και ένα εξάμηνο έχουμε βελτιώσει την ιστοσελίδα μας στο Facebook και από εκεί έρχονται οι νέοι μας πελάτες. Ευτυχώς που με βοηθάει η γυναίκα μου…
Η γυναίκα σας είναι, όπως είδα στην πινακίδα που υπάρχει έξω, ολιστική θεραπεύτρια;
Είναι θεραπεύτρια λόγου, ολιστική θεραπεύτρια, εκπαιδεύτρια για κοινωνικά-ιατρικά επαγγέλματα και παράγει με τις γυναίκες του χωριού βότανα και διακοσμητικά αντικείμενα. Τώρα βρίσκεται στην Κρήτη και μαζεύει κάπαρη. Το φθινόπωρο θα έχουμε κάπαρη σε βαζάκια που έχουν μεγάλη επιτυχία στις εμπορικές εκθέσεις και δεν περνάνε καν στην online πώληση. Παράγονται σε μικρές ποσότητες. Για την ώρα συνεργάζεται με τις γυναίκες του χωριού μας για τη συγγραφή ενός κρητικού βιβλίου μαγειρικής. Αρχές Νοεμβρίου θα έχει τελειώσει το βιβλίο με τίτλο «Μεζεδάκια».
Τα μεζεδάκια είναι το ό,τι καλύτερο της ελληνικής κουζίνας, στο diablog.eu θα παρουσιάσουμε σίγουρα κάποια συνταγή και το βιβλίο…
www.gutesvonkreta.de, Φωτό: Dietmar Burmeister-Horvath
Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)