Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)
Στις 4/11 ο Γιάννης Αγγελάκας θα απογειώσει, μετά από πρόσκληση των Mixing Roots Productions, το «SO 36» στο Βερολίνο. Ο τραγουδιστής/τραγουδοποιός, που έγινε θρύλος με το συγκρότημα ροκ «Τρύπες», είναι εδώ και μερικά χρόνια σόλο καθ΄ οδόν με όλο και νέους μουσικούς. Με φιλοπεριέργεια, τη χαρά του πειραματισμού, τη ριζοσπαστική στάση και ένα σαγηνευτικό-καταχθόνιο βλέμμα αναστατώνει ξανά και ξανά την ελληνική μουσική σκηνή. Πριν τη συναυλία το diablog.eu τού έθεσε μερικές ερωτήσεις.
Ζεις στη Θεσσαλονίκη και στην Κρήτη αποφεύγοντας με χάρη την υδροκέφαλο Αθήνα. Τι ρόλο παίζουν για σένα αυτά τα μέρη;
Πάντα ένοιωθα οι μεγάλες πόλεις της Ελλάδας – και ιδιαίτερα η Αθήνα – να με αγχώνουν. Και σήμερα στην κρίση, που κρατάει τόσον καιρό, χρειάζεται ακόμα περισσότερο να υπερασπιστώ ορισμένες αξίες. Αυτό σημαίνει να ακολουθώ την προσωπική μου αίσθηση του χρόνου, τη σχέση μου με τη φύση, την ψύχραιμη σκέψη και το απελευθερωτικό πάρε δώσε με την μουσική, τον λόγο και τη δημιουργία. Παίρνω συχνά τα βουνά και τις θάλασσες, θέλω να έχω κάτι καινούργιο να πω όταν επιστρέφω στους φίλους μου.
Προσπαθείς ν΄ απελευθερωθείς από τις προσταγές των δισκογραφικών εταιριών και του μουσικού μάρκετινγκ. Ποιόν σκοπό επιδιώκεις με το δικό σου στούντιο ηχογραφήσεων και την ιστοσελίδα alltogethernow.gr; Το όνομά της τα λέει όλα; Ενδιαφερόμενοι μπορούν να παραγγείλουν σε αυτό το site και από τις γερμανόφωνες χώρες;
Είναι θέμα αυτοσεβασμού. Είναι καλύτερο για μένα να παράγω, να διαχειρίζομαι, να εκδίδω και να διανέμω εγώ ο ίδιος τους δίσκους και τα βιβλία μου. Εδώ με υποστηρίζει η παρέα τής alltogethernow. Έτσι έχουμε την ευκαιρία να προστατεύουμε την παραξενιάρικη αισθητική μας, να τη διοχετεύουμε και συγχρόνως να επικοινωνούμε με ένα σχετικά μεγάλο ακροατήριο. Και αυτό γίνεται σε μια χώρα όπου η mainstream μουσική της βιομηχανία κατέστρεψε τις τελευταίες δεκαετίες όσο μπορούσε το υπέροχο λαϊκό μας τραγούδι και επέβαλε τη μαζική σκουπιδοφαγία. Στο site μας μπορείτε να ακούσετε και να παραγγείλετε τους δίσκους μας.
Επικρίνεις έντονα τις τρέχουσες ελληνικές μουσικές προτιμήσεις. Η κρίση σου είναι ανηλεής: Μιλάς για το καρκίνωμα της σύγχρονης ελληνικής μουσικής κουλτούρας, που προκλήθηκε από την απληστία των δισκογραφικών εταιριών και την δίψα για εξουσία των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Αλλά κάτω από τα φο μπιζού και το παχύ μακιγιάζ λαμπιρίζει ο θησαυρός του αυθεντικού λαϊκού πολιτισμού (ρεμπέτικο, λαϊκό τραγούδι). Τι μπορούν να κάνουν οι καλλιτέχνες για να εκμεταλλευτούν αυτόν τον θησαυρό; Έγκειται η λύση στην ανάληψη αυτής της μουσικής παράδοσης και την νέα της ερμηνεία όπως το κάνεις με τα κλασικά ρεμπέτικα και την κρητική μουσική;
Οι καλλιτέχνες οφείλουν να ενεργοποιούνται – ο καθένας με τον προσωπικό του τρόπο – για βαθιά, ειλικρινή και όμορφα έργα. Στη «χρυσή» δεκαετία του ΄90 οι άνθρωποι στη χώρα μου κυνηγούσαν άνευ όρων το χρήμα και την εφήμερη δόξα. Αυτό ήταν κακόγουστο, κυνικό, αποπροσανατολισμένο και κοντόφθαλμο. Αντανακλαστικά στράφηκα στο χρυσάφι της ρεμπέτικης και της παραδοσιακής μας μουσικής και βρήκα εκεί μέσα έρωτα, δύναμη και έμπνευση. Έτσι μπόρεσα να έρθω σε επαφή με την παράδοση. Μπόρεσα να ομολογήσω στον εαυτό μου τον θαυμασμό μου για τις μαγικές της μελωδίες και τους αρχέγονους ρυθμούς της. Και μπόρεσα να δεχτώ τις φαντασιώσεις που αφύπνισε η παράδοση μέσα μου με τη διαγαλαξιακή της δυναμική, που δρα πέρα από τον χώρο και τον χρόνο. Ένιωσα ότι η επιστροφή σε αυτή τη ζωντανή δημιουργική μνήμη ήταν η μικρή, προσωπική μου αντίσταση που όφειλα να κάνω.
Αισθάνεσαι ως ποιητής ή ως τραγουδοποιός;
Τόσο οι στίχοι όσο και τα τραγούδια μου απορρέουν από τη μουσική. Γενικά και αφηρημένα νοιώθω μουσικός.
Ίσως γελάσεις, αλλά οι στίχοι σου μου θυμίζουν τον Κώστα Καρυωτάκη, τον Έλληνα Μπωντλαίρ. Για κάποιο πρότζεκτ για τον Ρεμπώ διάβασες από την ποιητική του συλλογή «Μια εποχή στην κόλαση». Τι σου λένε οι ποιητές αυτοί;
Στην εφηβεία μου τα κείμενά τους λειτούργησαν σαν ξυπνητήρια. Και ο απόηχός τους όσο περνούν τα χρόνια γίνεται όλο και πιο έντονος, όλο και πιο εκκωφαντικός.
Μέσα στη νύχτα των άλλων
Δεν ακούει κανείς, δεν ξυπνάει κανείς
Μόνο οι καρδιές μας ηχούν και τίποτ’ άλλο
Ήρθε ο καιρός να μου πεις, είναι καιρός να μου πεις
Τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων
Δε μιλάει κανείς, δεν απαντάει κανείς
Σκιές βουβές υπνοβατούν πάνω στον πάγο
Ήρθε ο καιρός να μου πεις, είναι καιρός να μου πεις
Τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων
Οι Ανάσες Των Λύκων
Είναι οι ανάσες των λύκων,
που τριγυρνάν μέσα στο σώμα μου.
Είναι οι ανάσες των λύκων,
που ξαγρυπνάν κάτω απ’ το στρώμα μου.
Είναι οι ανάσες των λύκων,
που σταματούν έξω απ’ την πόρτα μου.
Είναι οι ανάσες των λύκων,
που κυβερνούν την άγρια χώρα μου.
Δεν είναι αρρώστια αυτό που σκιάζει
και βαραίνει το μυαλό και τα πόδια μου.
Ποιός Καίγεται Απόψε
Στέκομαι μόνος και στεγνός
στου κόσμου το πηγάδι
κι ούτε που ξέρω αν έξω έχει φως
ή αν έπεσε σκοτάδι
Μα απόψε η νύχτα είναι γλυκιά
σαν φάρμακο, σαν χάδι
και σέρνει ο αέρας ως εδώ
μια μυρωδιά από στάχτη
Ποιος καίγεται απόψε
και μύρισε η πόλη αγάπη;
Φωτό: Σίμος Σαλτιέλ. Τα δύο πρώτα τραγούδια δεν είναι προσωρινά διαθέσιμα σε καλή ποιότητα στο youtube. Για παρηγοριά και για να πάρετε μια γεύση από τη συναυλία δείτε και ακούστε εδώ.
Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)