Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)
Το diablog.eu παρουσιάζει φωτογραφίες του ποιητή και φωτογράφου Κυριάκου Συφιλτζόγλου από ένα οδοιπορικό του σε ακατοίκητα σπίτια στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά και στη Χίο.
Είναι εκεί κάποια παλιά σπίτια, ακατοίκητα, που με πείσμα κρατάνε το χρώμα στους τοίχους τους. Τα περισσότερα είναι πάνω από εκατό χρόνων – χτίστηκαν πριν το 1922 από Μουσουλμάνους. Με την ανταλλαγή, έφυγαν και ήρθαν οι πρόσφυγες να τα κατοικήσουν. Τώρα μένουν μετέωρα στον χρόνο, μαζί με την σκόνη, τις αράχνες, τις νυχτερίδες, μέχρι να τα καταπιεί η φύση. Μέχρι τότε όμως, κρύβουν κομμάτια-τοίχους σαν κάδρα, σαν πίνακες ζωγραφικής.
Διατηρούν ένα έντονο χρώμα, σαν μια γιαγιά που δεν λέει να κρεμάσει το κραγιόν της, κόντρα στις ρυτίδες, κόντρα στις ρωγμές. Είναι τοίχοι, που έχουν αντικείμενα-ίχνη μιας προηγούμενης ζωής. Μπορεί ο άνθρωπος χρόνια να λείπει, αλλά μια ζακέτα, ένα εικονοστάσι, ένα παντελόνι, ένα μαντήλι, κάτι φωτογραφίες αντέχουν όσο αντέχει το καρφί. Μοιάζουν με σηματοδότες, που έχουν κολλήσει στο πορτοκαλί – ούτε κόκκινο ούτε πράσινο, μια ενδιάμεση κατάσταση, μέχρι να πέσει η σκεπή.
Σαν μια προϊστορία, που γυρίζει γύρω από την ουρά της – την δάγκωσε μία φορά και κοκάλωσε. Τοίχοι που μοιάζουν με απουσιολόγους, σαν κέρινα ομοιώματα, σαν το υπόλοιπο μιας αφαίρεσης. Έγχρωμη εγκατάλειψη με στίγμα, κάτι σαν χειραψία που βιαστικά έκλεισε ανοιχτούς λογαριασμούς. Όλα έγιναν ερήμην, κι όμως, αυτοί οι τοίχοι ξέρουν να ποζάρουν στον φακό.
Εκτροπή
οι ιθύνοντες θα εξέπτρεπαν αν μπορούσαν
θα εξέτρεπαν ακόμη και τους κεραυνούς
απ’ το κέντρο στην πιο περιφέρεια εκεί
που οι σφαίρες πέφτουν όταν πέφτει το
σκοτάδι και οι πετεινοί έχουν λαλήσει
προ πολλού
Μεταναστευτικά πουλιά
πάσχει είπαν η χώρα
από αιμορραγική νόσο
αδύνατη άνοιξη
και πονοκέφαλος
-εξάνθημα η φιλοξενία
μια νύμφη του κακού καιρού
από τη Σενεγάλη
κοιμήθηκε στα Αντικύθηρα
είναι και ο ύπνος
μια άμυνα απέναντι στο δρόμο
το περιβάλλον
δεν είναι και τόσο φυσικό
ανώριμα θηλαστικά
ανώριμα θηλάζουν
τι κι αν είμαστε
οι καλύτεροι ξενιστές
το φταίξιμο
θα πέφτει πάντα
σ’ έναν
κοκκινο
λαίμη
Κείμενο και φωτογραφίες: Κυριάκος Συφιλτζόγλου. Από την ποιητική συλλογή του: Με ύφος Ινδιάνου, εκδ. Μελάνι 2014.
Ο Κυριάκος Συφιλτζόγλου γεννήθηκε στη ∆ράµα το 1983. Είναι παιδί προσφύγων δεύτερης γενιάς, Καππαδόκες τουρκόφωνοι το σόι του πατέρα του, Πόντιοι της µητέρας του. Είναι πτυχιούχος της Νομικής (2004) και των Πολιτικών Επιστημών (2011) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ζει στη Δράμα.
Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές, ενώ τον Μάρτιο 2018 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Αντίποδες το πέµπτο του βιβλίο. Είναι μια συλλογή µε είκοσι δύο πεζά κείµενα και είκοσι δύο φωτογραφίες που ζευγαρώνουν σε ένα σώµα. Από το 2013 ασχολείται συστηματικά και με την φωτογραφία.
Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί και συμπεριληφθεί στις ανθολογίες, στα γερμανικά στη συλλογή «Kleine Tiere zum Schlachten – Neue Gedichte aus Griechenland» (parasitenpresse 2017).
Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)