Αρχιπέλαγος

Έκθεση φωτογραφίας του Στράτου Καλαφάτη

Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)

Καλή χρονιά! Το diablog.eu ξεκινά τη νέα χρονιά με έργα του φωτογράφου Στράτου Καλαφάτη από τη σειρά «Αρχιπέλαγος» που εκτίθεται μέχρι τις 27 Ιανουαρίου 2019 στη Βίλα Καπαντζή της Θεσσαλονίκης. Απολαύστε την ομορφιά του Αιγαίου!

Η εργασία Αρχιπέλαγος, ξεκίνησε από μία ανάθεση των επιτρόπων της Biennale αρχιτεκτονικής της Βενετίας το 2006. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο ελληνικό περίπτερο της Βενετίας με τον τίτλο, ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ: ΜΙΑ ΔΙΑΣΠΑΡΤΗ ΠΟΛΗ. Ολοκληρώθηκε δέκα χρόνια μετά με ένα δεύτερο φωτογραφικό ταξίδι.Το 2017 κυκλοφόρησε σε μορφή βιβλίου από τις εκδόσεις Άγρα.Σήμερα για πρώτη φορά παρουσιάζεται στην Ελλάδα το σύνολο του εγχειρήματος μέσα από εξήντα παλιές και νέες εικόνες.

Η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 7 Δεκεμβρίου στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης στη Βίλα Καπαντζή στη Θεσσαλονίκη και θα διαρκέσει μέχρι τις 27 Ιανουαρίου 2019. Θα ακολουθήσουν αντίστοιχες εκθέσεις στο ΜΙΕΤ της Αθήνας στο μέγαρο Εϋνάρδου τον Φεβρουάριο του 2019, στην Κωνσταντινούπολη και το Τορίνο.

Dampfer mit zwei Schornsteinen
Αρχιπέλαγος, ©Στράτος Καλαφάτης

Πρόλογος του φωτογράφου Στράτου Καλαφάτη

Τη θάλασσα την γνώρισα μέσα από τον ήχο της. Έφτανε τα βράδια τραχύς, ρυθμικός στο παιδικό μου δωμάτιο. Η εικόνα της ήταν τόσο παρούσα που σχεδόν μου διέφευγε. Γινόταν ένα με τους λόφους της Καλαμίτσας, σ’ ένα τοπίο δεδομένο, όσο και η πράξη της αναπνοής.

Ο παππούς μου, μια ζωή ναυτικός, δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει την αυστηρότητα και τα χούγια του καπετάνιου. Μου μιλούσε για ταξίδια και περιπέτειες, με εκπαίδευσε στα μυστικά και στους νόμους της. Έτσι περνούσαν τα καλοκαίρια, με τη θάλασσα να με υιοθετεί ξυπόλυτο, ηλιοκαμένο και ευτυχή.

Καιρό μετά, μαζί με τη Λία και τη μικρή Δάφνη, ζήσαμε για τέσσερα χρόνια στο νησί της Σκοπέλου. Εκεί, μέσα στον υδάτινο κύκλο, μου εντυπώθηκε ο απελευθερωτικός, αλλά και αβάσταχτος αποκλεισμός του νερού.

Flagge auf Felsen im Meer
Αρχιπέλαγος, ©Στράτος Καλαφάτης

Ξεκίνησα το ταξίδι του Αρχιπελάγους, από τη γενέτειρά μου, ένα απόγευμα, αρχές του καλοκαιριού. Η Καβάλα, το βορειότερο λιμάνι του Αιγαίου, ήταν η ιδανική αφετηρία, μα πρωτίστως, η πόλη όπου μεγάλωσα και έμαθα τη θάλασσα. Το πλοίο ήταν οικείο από τα ταξίδια της νιότης, ανάγλυφο από τα στρώματα αλμύρας και λαδομπογιάς. Αφήσαμε τη στεριά. Μαύρος καπνός απλώθηκε στον ορίζοντα, μέχρι που χάθηκε στη νύχτα. Παρέμεινα στο κατάστρωμα, παρατηρώντας τις γραμμές, τους αφρούς της μηχανής και τα μακρινά φώτα, σε μια προσπάθεια ανασύνταξης της μνήμης. Φτάσαμε στη Λήμνο. Τα κόκκινα φώτα της προβλήτας και ο θόρυβος του καταπέλτη, ήταν οι πρώτες φωτογραφίες του Αρχιπελάγους. Ακολούθησαν πολλές ακόμη, στις είκοσι μέρες αυτής της μικρής Οδύσσειας.

Σήμερα δέκα χρόνια μετά, με την ευκαιρία αυτής της έκδοσης, επέστρεψα στο Αιγαίο για να φωτογραφήσω ξανά. Ένα νέο ταξίδι, απαράλλαχτο κι όμως τόσο διαφορετικό, ολοκλήρωσε την ιστορία του. Η καμένη λέμβος και η μοναχική σημαία, αποτελούν τις τελευταίες χειρονομίες μιας επικαιρότητας, που θα χαθεί κι αυτή στα βάθη του χρόνου.

großes beleuchtetes Schiff
Αρχιπέλαγος, ©Στράτος Καλαφάτης

Κείμενο και φωτογραφίες: Στράτος Καλαφάτης.

Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)

Σχολιάστε