Η δύσκολη τέχνη

Νουβέλα του Δημήτρη Ελευθεράκη

Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)

10 Σεπτεμβρίου 2016, 8 μ.μ. – Σκηνική ανάγνωση με τον Δημήτρη Ελευθεράκη στην Κολωνία: το μέλος της συντακτικής μας ομάδας Έλενα Παλλαντζά διοργανώνει σε συνεργασία με την ΠΟΠ – Πολιτιστική Ομάδα Πρωτοβουλίας στο πολιτιστικό στέκι «Hinterhofsalon» της Κολωνίας την παρουσίαση της πολυσυζητημένης νουβέλας «Η δύσκολη τέχνη». Το diablog.eu παρουσιάζει ένα απόσπασμα του ελληνικού πρωτότυπου σε γερμανική μετάφραση της ομάδας LEXIS υπό την καθοδήγηση της Έλενας Παλλαντζά.

Το γκριζόμαυρο, ναι το γκριζόασπρο γκράφιτι είναι ο καθρέπτης της γκριμάτσας του προσώπου μας, η τέχνη που μας φοβίζει. Ναι, είναι μια δύσκολη τέχνη. Το γκράφιτι είναι μια δύσκολη τέχνη, είπε ο δάσκαλος. Η Ελλάδα είναι μια δύσκολη τέχνη…

Schwierige Kunst - Collage

H νουβέλα του Δημήτρη Ελευθεράκη «Η δύσκολη τέχνη» έχει ως αφετηρία ένα γεγονός της αθηναϊκής επικαιρότητας: Το Μάρτιο του 2015, τη νύχτα, η πρόσοψη του ιστορικουύ κτιρίου του Πολυτεχνείου καλύφθηκε από ένα κολοσσιαίων διαστάσεων γκράφιτι. Η καινούρια όψη του Πολυτεχνείου, που στην συλλογική μνήμη των Ελλήνων αποτελεί σύμβολο του αγώνα κατά της δικτατορίας (1967-1974), ενόχλησε τους Αθηναίους και απασχόλησε για πολλές μέρες τα ΜΜΕ. Τέχνη ή μουτζούρα;

Διαμαρτυρία ή βανδαλισμός; O δημόσιος διάλογος μεταξύ πολιτικών, διανοούμενων, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων και πολιτών αποκάλυψε πολλές πληγές της ελληνικής κοινωνίας και ενέπνευσε τον Δημήτρη Ελευθεράκη στο να γράψει ένα ποιητικό δοκίμιο για τη μνήμη, τα σύμβολα, τα στερεότυπα και την πολιτιστική ταυτότητα της σύγχρονης Ελλάδας. Η νουβέλα «Η δύσκολη τέχνη» ήταν υποψήφια για το λογοτεχνικό βραβείο του περιοδικού ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ (Αθήνα).

Σκηνική ανάγνωση: Frank Schaffrath (γερμανικά) και ο συγγραφέας Δημήτρης Ελευθεράκης (ελληνικά)
Η γερμανική μετάφραση εκπονήθηκε από την ομάδα LEXIS με την καθοδήγηση της Έλενας Παλλαντζά.
Διοργανωτές: ΠΟΠ – Oμάδα Πρωτοβουλίας για τον Ελληνικό Πολιτισμό και Hinterhofsalon, Aachener Straße 68, 50674 Köln.
Είσοδος (μόνο στο ταμείο): 7,00 €, 5,00 € για τα μέλη.
Πληροφορίες: Elena Katsiavara. Mail: elena.katsiavara@pop-griechische-kultur.de

Περισσότερες πληροφορίες: www.pop-griechische-kultur.de und www.pop-griechische-kultur.de

Απόσπασμα από τη νουβέλα του Δημήτρη Ελευθεράκη «Η δύσκολη τέχνη»

Όλα εδώ είναι φρικτά κι ανόητα, κι αφού ήλθατε από τόσο μακριά για να με ακούσετε, θα έπρεπε να το γνωρίζετε, ναι θα έπρεπε να το ξέρετε, σε ποιον τόπο πατάτε και πού έρχεστε, αλλά θυμίστε μου, σας εκλιπαρώ, από πού έρχεστε, γιατέ θέλετε να έρχεστε μονίμως σε τούτο τον τόπο, εσείς οι Τοβίας και Τόμας και Τόνι κι όπως αλλιώς ονομάζεστε, α ναι αυτά είναι ξένα ονόματα, αλλά εσείς κάθεστε τόση ώρα πλάι μου και δεν μου είπατε το όνομά σας, είπε ο δάσκαλος, αν και ήλθατε από τόσο μακριά για να με ακούσετε, ναι για να με γνωρίσετε, κι όμως στεκόμαστε εδώ αντίκρυ σαν άγνωστοι, κι αν εξαιρέσουμε ότι σας ομιλώ και με ακούτε, είπε ο δάσκαλος, ναι είμαστε δυο άγνωστοι, είμαστε δύο απολύτως, τελείως και δυστυχώς μεταξύ τους άγνωστοι άνθρωποι. Θα είδατε φαντάζομαι ερχόμενος για να καθίσετε σε αυτό εδώ το παγκάκι, όπου εγώ σας κάλεσα βέβαια, κι εσείς το δεχτήκατε, θα είδατε ασφαλώς το γκριζόμαυρο γκράφιτι, ναι το γκριζόασπρο γκράφιτι, πάνω στον τοίχο του κτιρίου αυτού της ιστορίας, της τέχνης και της νομιμότητας, ναι της κουλτούρας, της ιστορίας εντέλει, μα βέβαια, της δημοκρατίας μας, είπε ο δάσκαλος. Κάποιος ήταν τόσο ανόητος, τόσο μα τόσο ανόητος, ώστε να θαυμάσει αυτό το ζωγραφικό έργο της τέχνης, είπε ο δάσκαλος, αν κι εδώ όπως ξέρετε η τέχνη, ναι αυτό που ονομάζουμε τέχνη, κι ως προς αυτό φαντάζομαι θα συμφωνήσετε, δεν θαυμάζεται όπως θα έπρεπε, ευφημισμός, είπε ο δάσκαλος, γιατί εδώ η τέχνη μισείται, όπως παρατηρήσατε, από ανθρώπους που θα μπορούσαμε να τους ονομάσουμε μετριότητες, είπε ο δάσκαλος, γιατί εδώ στην Ελλάδα, όπου μας ήλθατε, εσείς οι Τοβίας και Τόμας και Τόνι κι όπως αλλιώς ονομάζεστε, είπε ο δάσκαλος, όλοι μας είμαστε εδώ μετριότητες, κι εσείς ακόμη που κάθεστε σε αυτό εδώ το παγκάκι, όπου εγώ σας κάλεσα βέβαια, ανάμεσα στο Μουσείο και την Πολυτεχνική Σχολή, ναι είπε ο δάσκαλος, στο βρωμισμένο δρομάκι ανάμεσα στο Μουσείο και την Πολυτεχνική Σχολή, είπε ο δάσκαλος, και πρέπει να είναι κανείς μετριότητα, για να είναι άξιος λόγου, ναι μετριότητα, είπε ο δάσκαλος. Κάποιος θαύμασε λοιπόν αυτό το γκράφιτι, το γκριζόμαυρο γκράφιτι, ναι το γκριζόασπρο γκράφιτι, πάνω στον τοίχο του κτιρίου αυτού της ιστορίας, της τέχνης και της νομιμότητας, μήπως εσείς θαυμάσατε αυτό το γκράφιτι, που ήλθατε εδώ στην Ελλάδα για να με ακούσετε, ναι για να με γνωρίσετε, αν και στεκόμαστε εδώ αντίκρυ σαν άγνωστοι, και για να είμαστε δίκαιοι, μέτριοι άνθρωποι, ναι δύο απλές μετριότητες, είπε ο δάσκαλος, σαν όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, είπε ο δάσκαλος, η Ελλάδα είναι ο παραμορφωτικός καθρέπτης στον οποίο βλέπουμε το πρόσωπό μας, ναι την γκριμάτσα μας, γιατί έχουμε μονίμως μία γκριμάτσα, όπως ο άνθρωπος που γελά, είπε ο δάσκαλος, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας, είπε ο δάσκαλος. Είπατε εσείς άραγε, εσείς που κάθεστε πλάι μου στο παγκάκι, ανάμεσα στο Μουσείο και την Πολυτεχνική Σχολή, είπε ο δάσκαλος, όπου εγώ σας κάλεσα βέβαια, κι εσείς ανταποκριθήκατε οικειοθελώς, είπε ο δάσκαλος, είπατε ότι το γκράφιτι είναι βανδαλισμός, κι όχι μόνον βανδαλισμός, αλλά απόρροια βανδαλισμού, συγχωρέστε με εάν σας παραφράζω, είπε ο δάσκαλος, κι ότι δεν είναι τέχνη, ναι δεν είναι τέχνη το γκράφιτι, ίσως σας ρώτησε κάποιος αν είναι τέχνη το γκράφιτι, εξηγήστε μου εδώ, σας ρώτησε κάποιος αν είναι τέχνη το γκράφιτι, είπε ο δάσκαλος, όπως η τέχνη σας, ναι η τέχνη σας που κάθεται στο σαλόνι, ναι στο σαλόνι και στο σχολείο και στο δημόσιο κτίριο, ναι και στην γκαλερί, είπε ο δάσκαλος, είναι τέχνη το γκράφιτι, το γκριζόμαυρο γκράφιτι, ναι το γκριζόασπρο γκράφιτι, πάνω στον τοίχο του κτιρίου αυτού της ιστορίας, της τέχνης και της νομιμότητας, είναι τέχνη το γκράφιτι, και είπατε, είπε ο δάσκαλος, είπατε ότι ο αξιότιμος κ. Καυταντζόγλου, αρχιτέκτων της Πολυτεχνικής Σχολής, πλάι εδώ όπου κάθεστε, στο λερωμένο, ναι το χεσμένο παγκάκι, είπε ο δάσκαλος, είπατε ότι δημιούργησε κάτι πρωτότυπο και ωραίο, είπε ο δάσκαλος. Κι ότι εσείς, είπε ο δάσκαλος, ναι εσείς, μπορείτε να πάτε, είπατε, να ζωγραφίσετε επάνω στη Μόνα Λίζα, είπατε, ναι του Ντα Βίντσι, είπε ο δάσκαλος, συγχωρέστε με αν κάνω λάθος, να ζωγραφίσετε επάνω στη Μόνα Λίζα, και είπατε, είπε ο δάσκαλος, ότι αν πάτε στα Εξάρχεια, ναι στα Εξάρχεια, ή μήπως λίγο πιο πάνω, είπε ο δάσκαλος, αν πάτε, ναι στα Εξάρχεια, είπατε, μέχρι και τα παράθυρα, ναι μέχρι και τα παράθυρα, είναι βαμμένα, είπατε. Κι ότι αν αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να εκφραστούν, είπατε, συγχωρέστε με, να εκφραστούν με την τέχνη, είπατε, που δεν είναι τέχνη, είπε ο δάσκαλος, είναι όπως αν πάτε εσείς να ζωγραφίσετε επάνω στη Μόνα Λίζα, είπατε, άρα είπατε ότι με την τέχνη μπορούν να εκφραστούν, συγχωρέστε με εάν σας παραφράζω, αλλά είμαι μια μετριότητα, ναι στην Ελλάδα όλα είναι μια μετριότητα, είπε ο δάσκαλος, κι εγώ δεν έχω τίποτε μαζί σας προσωπικά, όλα στην Ελλάδα είναι μια μετριότητα, είπε ο δάσκαλος, όπως αυτό εδώ το παγκάκι, ανάμεσα στο Μουσείο και στην Πολυτεχνική Σχολή, ναι στο βρωμισμένο δρομάκι ανάμεσα στο Μουσείο και την Πολυτεχνική Σχολή, το λερωμένο, ναι το χεσμένο παγκάκι ανάμεσα στο Μουσείο και την Πολυτεχνική Σχολή, είπε ο δάσκαλος, όπου εσείς κάθεστε, κατόπιν προσκλήσεώς μου βέβαια, την οποία εσείς, είπε ο δάσκαλος, δεχθήκατε οικειοθελώς, γιατί πώς αλλιώς θα λέγατε δημόσια όλα αυτά που είπατε, είπε ο δάσκαλος, κι είπατε ακόμη ότι, εφόσον αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να εκφραστούν, είπατε, τότε ας τους αγοράσει το κράτος πανό, είπατε, ναι πανό, για να ζωγραφίσουν εκεί και όχι στα σπίτια, είπε ο δάσκαλος.

Κείμενο: Δημήτρης Ελευθεράκης. Απόσπασμα από τη νουβέλα με ευγενική παραχώρηση των εκδόσεων Αντίποδες (www.antipodes.gr). Μετάφραση: Ομάδα LEXIS με την καθοδήγηση της Έλενας Παλλαντζά. Φωτό: Kay Weidner, Κολάζ: Jürgen Rompf.

Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)

Σχολιάστε