Ηρακλειά – η προπατορική κοιτίδα του νερού

Ταξιδιωτικό άρθρο της Γιοχάνα Κλίναρ

Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)

Η Ηρακλειά, το μικρό αυτό νησί των Κυκλάδων, αποτελεί για την Αυστριακή Γιοχάνα Κλίναρ τόπο ηρεμίας απ’ όπου αντλεί δύναμη. Ως φωτογράφος απεικονίζει με μεγάλο πάθος τον ενάλιο κόσμο. Από το 1990 ταξιδεύει κάθε χρόνο στο νησί. Πριν χρόνια ξεκίνησε την πρωτοβουλία «Ελπίδα για την Ηρακλειά» για να παρασταθεί στους ανθρώπους του νησιού στους δύσκολους καιρούς μας.

Iraklia_1
©Johanna Klinar

Πιστεύω ότι θα την αναγνώριζα ακόμα και με δεμένα μάτια από τη μυρουδιά της, πριν ακόμα αράξει το πλοίο: Αυτό το τόσο οικείο πια μείγμα από αλμυρό και συνάμα πικρό θαλασσινό αέρα, ανάκατο με αυτή την κάπως απροσδιόριστη ελαφριά ψαρίλα που αναδύουν τα καυτά απογεύματα τα δίκτυα που προετοιμάζουν οι ψαράδες για τη νυχτερινή τους εξόρμηση. Αυτή την κάτ’ έτος καλοκαιρινή συνωμοσία που συντίθεται από καύσωνα, ξηρασία, σκόνη και νηνεµία – και πάνω απ’ όλα τη θαυμάσια τραχιά βουνίσια μυρωδιά του θυμαριού…

Είμαι πάλι εδώ και κάθε πόρος μου απομυζά τις εντυπώσεις. Γνωστά πρόσωπα, αγκαλιές, γέλια, δάκρυα της χαράς που ξανανταμώνουμε. Εκτός από μένα έχει καταφτάσει σχεδόν μια ντουζίνα τουρίστες. Και επιπλέον κιβώτια ποτών, νερό στα αναπόφευκτα πλαστικά μπουκάλια, σακούλες με γυαλιστερές μελιτζάνες, τεράστιες πατάτες και κρεμμύδια, χαρτοκιβώτια με σαρκώδεις, σκουροκόκκινες, ωριμασμένες στον ήλιο ντομάτες.

Όλοι δίνουν ένα χέρι βοηθείας, φωνάζουν, γελάνε, τρέχουν, ιδρώνουν. Μετά ακούγεται μια υπόκωφη, μακρόσυρτη σειρήνα, λύνονται οι χοντροί σαν μπράτσα κάβοι και ο ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ, το πλωτό λεωφορείο της γραμμής για τα μικρά Κυκλαδονήσια αποχαιρετά το μικροσκοπικό λιμάνι αφήνοντας κάμποση καπνιά.

Iraklia_2
©Johanna Klinar

Βέβαια ακούγεται κι εδώ το γνωστό «ρουμς, ρουμς!», αλλά ηχεί διαφορετικά απ’ ότι στα μεγάλα νησιά, πιο ήσυχο, πιο φιλικό, φιλόξενο. Εδώ είναι ακόμα και ο χρόνος διαφορετικός: υπάρχει ο χρόνος του ήλιου κι ο χρόνος της σελήνης. Μέρα και νύχτα κι ανάμεσά τους οι ώρες των κυανών αποχρώσεων. Στην αγαπημένη μου ταβέρνα πέφτει στην αγκαλιά μου η Στέλλα, η καλύτερη μαγείρισσα του Αιγαίου. Κι άλλες αγκαλιές από γνωστούς που με τα χρόνια έχουν γίνει φίλοι, υπότροποι επισκέπτες σαν κι εμένα. Είναι σαν να επιστρέφεις στη μεγάλη οικογένεια στο πατρικό σου. Ένας δροσερός φραπές στη βεράντα με θέα τη θάλασσα, μια μπουκιά ψωμί, λίγες ελιές, μια χλιαρή ντομάτα, αλάτι, χρυσοπράσινο λάδι της ελιάς – ένας παράδεισος!

Iraklia_3
©Johanna Klinar

Πριν ακόμα ανοίξω τα μπαγκάζια μου παίρνω βατραχοπέδιλα, μάσκα και αναπνευστήρα και πάω κάτω στην παραλία. Το πρώτο βάπτισμα μετά από έναν χρόνο μοιάζει με παθιασμένο αγκάλιασμα εραστών μετά από έναν μακρύ χωρισμό. Πρώτα η επαφή με την επιφάνεια της θάλασσας, με την αλμύρα της, μετά το βλέμμα πλανιέται στην απεραντοσύνη του διάφανου γαλάζιου. Πάνω στην άμμο του βυθού έχουν αράξει κάτι μικρές γλώσσες. Τίποτα άλλο, μόνο αυτό το απαλό δίχτυ του ήλιου από αστραφτερά ασημένια βραχιόλια που μοιάζουν να κινούν απαλά τον βυθό. Πλημμύρα φωτός, ένα οπτικό αεικίνητο. Ρευστά μοτίβα φωτός που μεταβάλλονται συνεχώς, που διαλύονται και αναδημιουργούνται ακατάπαυστα.

Iraklia_4
©Johanna Klinar

Κάπως πιο ξέμακρα, θαλάσσια λιβάδια σχεδόν ακίνητα ανάμεσα σε τεράστιους θαλασσόβραχους. Ακόμα στην επιφάνεια παίρνω μερικές πολύ βαθιές ανάσες, μετά βρίσκομαι με λίγες «βατραχοπεδιλιές» στον βυθό, γλιστρώ ανάλαφρα πάνω από τον απαλό πάτο, αγγίζω τις κορυφογραμμές των μικρών θαλάσσιων αμμόλοφων με το κορμί μου, ζυγίζομαι αργά μέσα στο απέραντο γαλάζιο, καλυμμένη και προστατευμένη, αγγιγμένη θαρρείς από το χάδι χιλιάδων βελούδινων, ζεστών χεριών. Με μετεωρίζει το μαλακό αυτό στοιχείο απ’ όπου όλοι μας προερχόμαστε. Όλα είναι εύκολα και οικεία, κάπως έτσι πρέπει να ήταν και στην κοιλιά της μάνας μας. Είμαι ένα με το περιβάλλον, με την προπατορική μου κοιτίδα. Μετά από ένα φαινομενικά διαχρονικό διάστημα, η φυσική άνωση με φέρνει πάλι στην επιφάνεια. Εισπνοή. Νόστος.

Iraklia_5
©Johanna Klinar

Το 1990 ρούφηξαν για πρώτη φορά τα ρουθούνια μου τη μυρουδιά της Ηρακλειάς. Από τότε περνάω τις καλοκαιρινές μου διακοπές σε αυτό το μικρό νησί, που έχει γίνει για μένα γνώριμη μυσταγωγός και τόπος μαγικός όπου ανακτώ τις δυνάμεις μου. Τότε ζούσαμε στην παραλία – δίχως άλλο συνέβαινε να μας ξυπνήσουν οι φιλοπερίεργες κατσίκες… Ο τουρισμός ήταν ακόμα στα σπάργανα. Σε 25 χρόνια πολλά άλλαξαν, αλλά η ατμόσφαιρα παραμένει ανάλαφρη: ζεστή, ανοιχτή και πολύ, πολύ φιλόξενη. Εν τω μεταξύ υπάρχουν καταλύματα όλων των κατηγοριών – από απλούς ξενώνες μέχρι και μικρά, φίνα ξενοδοχεία – και οι επισκέπτες συρρέουν απ’ όλη την Ευρώπη. Το βράδυ μαζεύονται οι φιλικές παρέες σε κάποια από τις ονειρεμένες ταβέρνες, που όλες τους σερβίρουν πλούσια, νόστιμα και αποκλειστικά ελληνικά παραδοσιακά φαγητά.

Iraklia_6
©Johanna Klinar

Σχεδόν 150 άνθρωποι ζουν εδώ σε 18 τετραγωνικά χιλιόμετρα – από την αλιεία και τον τουρισμό, τη λίγη γεωργία και κηπουρική και την αιγοτροφία. Η Ηρακλειά ανοίγει στα νοτιοδυτικά της Νάξου τον χορό των μικρών ανατολικών Κυκλάδων. Ένας ασφαλτόδρομος οδηγεί από το λιμάνι του Αγίου Γεωργίου μέσω Λιβαδιού (με το παλιό κάστρο που χρονολογείται από τον 4ο π.Χ. αιώνα) στο ορεινό χωριό της Παναγιάς, ένας δεύτερος δρόμος από εκεί στον κόλπο Τουρκοπήγαδο. Το καλοκαίρι υπάρχει καθημερινή συγκοινωνία με ένα μικρό λεωφορείο.

Iraklia_7
©Johanna Klinar

Εδώ ζει κανείς απλά και κοντά στη φύση: Οι ρηχές αμμουδιές στον Άγιο Γεώργιο και στο Λιβάδι είναι ιδανικές για οικογένειες, κάποια αλμυρίκια προσφέρουν σκιά. Ο Μήτσος Κωβαίος προσεγγίζει με τον Άνεμο, το πλοιάριό του, τους όρμους στα νοτιοδυτικά. Και μόνο για να δεις τους εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς στον Μέριχα αξίζει η βαρκάδα αυτή! Ο Καρβουνόλακος έχει μια υπέροχη βοτσαλωτή παραλία, στην Αλιμιά υπάρχει σε δέκα μέτρα βάθος το ναυάγιο ενός γερμανικού αεροπλάνου τύπου Arado 196 από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Iraklia_8
©Johanna Klinar

Καλά μονοπάτια πεζοπορίας συνδέουν τις τοποθεσίες και φτάνουν επίσης τόσο στον λόφο Πάπα με 420 μέτρα ύψος όσο και στο τεράστιο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη με σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Εκεί υποκλίνεσαι μπροστά στα έγκατα της Μητέρας Γης. Η μικρή είσοδος σε υποχρεώνει να σκύψεις, χέρια και γόνατα τα προστατεύει ένα χαλί ώριμης ηλικίας. Το σπήλαιο έχει πολλές διακλαδώσεις, σε ατομική περιήγηση καλό είναι να έχει κανείς μαζί επαρκές φως κι έναν μίτο της Αριάδνης.

Εδώ γιορτάζεται κάθε χρόνο το απόγευμα της 28ης Αυγούστου με λειτουργία η μνήμη του πολιούχου του νησιού, του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Στον πρώτο μεγάλο χώρο της σπηλιάς με την Αγία Τράπεζα τα παιδιά έχουν στήσει στους σταλαγμίτες μέχρι ψηλά πολλά λεπτά κεριά. Έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε έναν μαγικά φωτισμένο υπόγειο καθεδρικό ναό. Στη λειτουργία μαζεύονται κάθε χρόνο πολλοί πιστοί από παντού, κοντά και μακριά.

Iraklia_9
©Johanna Klinar

Πολύ σύντομα υπέκυψα στη γοητεία της θάλασσας και έγινα μεγάλη οπαδός των καταδύσεων με αναπνευστήρα και της ελεύθερης κατάδυσης. Ο ενθουσιασμός μου για τη φωτογραφία φύσης εκτοξεύτηκε στα ύψη στο βασίλειο του Ποσειδώνα. Οι πολλές φωτογραφίες που τράβηξα μου έδωσαν μια θελκτική δυνατότητα να υποστηρίξω πολύ συγκεκριμένα στους οικονομικά δύσκολους χρόνους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους. Από το 2012 οργανώνω βραδιές παρουσιάσεων PowerPoint με τον τίτλο «Farbenpracht in der Ägäis» (Το μεγαλείο των χρωμάτων του Αιγαίου). Προσφέρουν μια ματιά στις προσωπικές μου διακοπές κι ένα μικρό ταξίδι στις φυσικές ομορφιές του νησιού και ειδικά στις ενάλιες. Τα έσοδα πηγαίνουν στην κίνηση «Ελπίδα για την Ηρακλειά» και από εκεί στο σχολείο του νησιού και σε άλλα κοινωνικά έργα.

Iraklia_10
©Johanna Klinar

Από τα περιεχόμενα: Η διάδραση του ηλιακού φωτός και των διάφανων νερών, των εντυπωσιακών υποβρύχιων τοπίων και των χαρακτηριστικών και απότομων θαλασσόβραχων, του μαλακού αμμώδους βυθού και των θαρρείς λαμπερά στιλβωμένων βότσαλων προσφέρει ένα ιδανικό περιβάλλον για μια μεγάλη ποικιλία φυτών και ζώων.
Το Αιγαίο δεν φημίζεται ιδιαίτερα για τα μεγάλα του ψάρια.
Αυτό οδηγεί στην ανακάλυψη μικρών ιδιαιτεροτήτων που συχνά γίνονται εμφανείς μόνο με τη δεύτερη ματιά, εφόσον αφιερώσει κανείς αρκετό χρόνο και εφόσον διαθέτει όραση κατάλληλη για… παρατήρηση: φιλοπερίεργα ψάρια, σαλιγκάρια με λαμπρά χρώματα, διστακτικά καβούρια, ντελικάτες μέδουσες, τέλεια καμουφλαρισμένα και παιχνιδιάρικα χταπόδια, κομψές ανεμώνες, κάθε είδους αστερίες, πολύχρωμα σφουγγάρια και κοράλλια μας αφήνουν να μαντέψουμε το ευρύ φάσμα της θαλάσσιας πανίδας.

Iraklia_11
©Johanna Klinar

Σπηλιές στο ημίφως και προεξοχές σε απότομα υποβρύχια βράχια μεταβάλλονται στο φως του φακού σε εντυπωσιακά πυροτεχνήματα χρωμάτων και σχημάτων. Σφουγγάρια, φύκια, θαλάσσιες σύριγγες και κοράλλια καταλαμβάνουν κάθε σπιθαμή του βυθού. Εδώ υπάρχουν τα τέλεια καταφύγια για πολλά νυκτόβια πλάσματα.
Εξίσου ενδιαφέρον είναι και το ίδιο το νησί: η Ηρακλειά είναι περιοχή του ευρωπαϊκού οικολογικού δικτύου Natura 2000 και έχει χαρακτηριστεί ως σημαντικός οικότοπος πτηνών. Ανεξάρτητα απ’ αυτό, υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας…

Iraklia_12
©Johanna Klinar

Πληροφορίες και links:

Λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την κίνηση «Ελπίδα για την Ηρακλειά» και τα διάφορα είδη εντύπων με τα πιο όμορφα φυσικά μοτίβα μου θα βρείτε στη διεύθυνση www.johanna-klinar.at
www.iraklia.gr – Η ιστοσελίδα του νησιού στα αγγλικά και στα ελληνικά: σύντομες και περιεκτικές πληροφορίες για τουρίστες
Ηρακλειά – Βικιπαίδεια: γενικές πληροφορίες
facebook: Public groups Heraklia και Σκοπελίτης Εξπρές
Μετάβαση: στην Ηρακλειά πηγαίνει φεριμπότ. www.greek-islands-ferries.gr.
Το Σκοπελίτης Εξπρές εκτελεί καθημερινά δρομολόγια μεταξύ Νάξου και Αμοργού και πιάνει επίσης στα νησιά Δονούσα, Κουφονήσι, Σχοινούσα και Ηρακλειά.
(Το εξηντάλεπτο ντοκιμαντέρ «Θαλασσόλυκοι του Αιγαίου» προσωπογραφεί τον καπετάνιο του πλοίου και την οικογένειά του και παρουσιάζει τις ιδιαιτερότητες του κάθε νησιού, παραγωγή του γερμ. τηλεοπτικού σταθμού WDR 2007)

Κάθε εβδομάδα απευθείας σύνδεση με Πειραιά μέσω της Blue Star κ.ά.

Πλησιέστερα αεροδρόμια: Νάξος, Μύκονος και Σαντορίνη.

Διαμονή: Για Ιούλιο και Αύγουστο συνιστώνται ανεπιφύλακτα κρατήσεις καταλυμάτων! Σχεδόν όλοι οι ιδιοκτήτες μιλούν καλά αγγλικά, στη Βίλα Γλαύκος και γερμανικά.
www.nissomanie.de: Ένα πολύ εκτενές γερμανόφωνο blog για τον «νησιωτικό πυρετό» της Καταρίνα Ρόλλερ που ταξιδεύει με καρδιά και μάτια ανοιχτά και παρατηρεί με τη στοργική της ματιά.

Φωτό: Johanna Klinar. Μετάφραση: Α. Τσίγκας.

Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)

2 σκέψεις στο “Ηρακλειά – η προπατορική κοιτίδα του νερού”

Σχολιάστε