Warning: Undefined array key "file" in /home/www/diablog21/wp-includes/media.php on line 1686
Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)
Το diablog.eu συναντήθηκε με τη δεξιοτέχνιδα της κρητικής λύρας Γεωργία Νταγάκη που κυκλοφόρησε το νέο της άλμπουμ στο Βερολίνο. Σήμερα γιορτάζεται το πάρτι για την κυκλοφορία τού δίσκου της στον γερμανόφωνο χώρο, όπου διανέμεται από τη δισκογραφική εταιρεία «Monopol» του Βερολίνου. Στις αρχές Νοεμβρίου θα έχετε την ευκαιρία να ζήσετε τη μουσικό ζωντανά επί σκηνής. Η περιοδεία της στη Γερμανία θα την οδηγήσει μεταξύ άλλων στο Αμβούργο, στη Φρανκφούρτη και στο Βερολίνο.
Γεωργία, ως μουσικός έχεις με το όργανό σου, την κρητική λύρα, μια πολύ έντονη σχέση. Ταυτόχρονα ο κόσμος της κρητικής μουσικής είναι ανδροκρατούμενος. Όταν έπαιξες με τον Έρικ Μπέρντον ήσουν η μοναδική γυναίκα πάνω στη σκηνή. Πώς αισθάνεσαι σ’ αυτό το περιβάλλον;
Έχεις δίκιο, η κρητική λύρα είναι εδώ και πάρα πολλά χρόνια ένα κυρίως ανδροκρατούμενο όργανο. Για μένα είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Δεν το είδα ποτέ ως κάτι εκτός μου – ούτε αρχικά σαν επιλογή οργάνου σε πολύ μικρή ηλικία, ούτε μετέπειτα. Για τους άλλους η επιλογή αυτή ήταν παράξενη και πρωτόγνωρη. Αλλά επειδή πάντα μού άρεσαν οι προκλήσεις και ήμουν και πολύ αντιδραστικό παιδί, ίσως κι αυτό υποσυνείδητα να έπαιξε έναν ρόλο. Τα βιώματα όμως των γονιών μου και η μουσική που ακούγαμε μεταφέρθηκαν σ’ εμένα. Ο προπάππους μου ήταν λυράρης και ένας άλλος συγγενής μου, ο Θανάσης Σκορδαλός, ήταν εξαιρετικός δάσκαλος της μουσικής. Όλα αυτά εμπλέκονται σίγουρα με κάποιον τρόπο στο DNA μου. Αυτός ήταν και ο δρόμος μου, έτσι αισθάνομαι. Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Η επιλογή αυτού του οργάνου έγινε τελικά τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα.
Κάνεις ενδιαφέροντες συνδυασμούς ανάμεσα στην κλασική παραδοσιακή μουσική της λύρας και στην ρόκ και την τζαζ. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία σου με τον Έρικ Μπέρτον;
Τον Έρικ τον γνώρισα στην Ελλάδα, όσο παράξενο κι αν ακούγεται. Με άκουσε σε μια μουσική παράσταση σε σκηνή της Αθήνας και ενθουσιάσθηκε με τον ήχο της λύρας. Ένας Έλληνας φίλος και παραγωγός του που οργάνωσε τότε τη συναυλία του στην Αθήνα, ήρθε και μου μίλησε. «Ο Έρικ θέλει να σε προσκαλέσει στη Γερμανία να παίξεις λύρα στον δίσκο του. Έχει ενθουσιαστεί με τον ήχο». Και φυσικά δέχτηκα. Ήταν μεγάλη τιμή και χαρά για μένα κι έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας. Έτσι πήγα στο Αννόβερο όπου ηχογραφήσαμε κάποια απ’ τα τραγούδια του που τ΄ άκουσα μόλις το προηγούμενο βράδυ, πριν μπω στο στούντιο ηχογράφησης στις 8 το πρωί.
Η όλη τουρνέ ήταν μουσικά και ανθρώπινα μια μεγάλη εμπειρία. Ο Έρικ είναι ένας μουσικός θρύλος, ένας τόσο γενναιόδωρος και απλός άνθρωπος! Μου δίδαξε πάρα πολλά στον τρόπο που πρέπει να χειρίζεσαι τους μουσικούς συνεργάτες σου, την ίδια σου τη μουσική, το πώς πρέπει να κινείσαι σαν προσωπικότητα. Για μένα ήταν πολύ σημαντικό. Μετά από δυο χρόνια μου πρότεινε να κάνουμε μια περιοδεία στην Ευρώπη. Ενάμιση μήνα ήμασταν on the road, όμορφες και μουσικά συγκλονιστικές στιγμές. Γιατί παρ’ ό,τι είχα μπλεχτεί σ’ ένα είδος σύγχρονης ελληνικής μουσικής, με τον Έρικ μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω ξένο ρεπερτόριο, τζαζ και ρόκ τραγούδια, να μπω δηλαδή πιο βαθιά μέσα σ’ αυτούς τους ήχους. Μέχρι τότε πειραματιζόμουν μεν, αλλά η περιοδεία αυτή μου άνοιξε έναν τελείως άλλο δρόμο.
Είχες πάει στο Βερολίνο για να ηχογραφήσεις τον τρίτο σου δίσκο;
Όχι για να τον ηχογραφήσω, αλλά για να κυκλοφορήσει ο δίσκος «Φόβος» –που ηχογραφήσαμε στην Ελλάδα – από τη γερμανική εταιρεία Monopol, που θα κάνει τη διανομή σε Ελβετία, Αυστρία και Γερμανία. Είναι πολύ σημαντικό για μένα και γενικά για έναν Έλληνα καλλιτέχνη που παίζει ένα εθνικό, ένα παραδοσιακό όργανο, να ταξιδέψει τη μουσική του σε τόσες χώρες του κόσμου. Χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία αυτή, δουλέψαμε πάρα πολύ γι αυτό το άλμπουμ. Είναι ουσιαστικά ο πρώτος μου προσωπικός δίσκος. Οι προηγούμενοι ήταν με διασκευές και κομμάτια με παραδοσιακά ηχοχρώματα. Ο νέος δίσκος είναι ακριβός αυτό που πρεσβεύω αυτή τη στιγμή στις ζωντανές μου συναυλίες – μουσικά, ενορχηστρωτικά, αισθητικά. Πριν ακόμα υπογράψω στην Ελλάδα δέχτηκα την πρόταση να κυκλοφορήσει από την Monopol. Στο Βερολίνο συζητήσαμε μετά το άλμπουμ, που άρεσε πολύ.
Παραξενεύτηκα κάπως απ΄ αυτά που διάβασα στο ιντερνέτ, ότι το προηγούμενό σου άλμπουμ «Secret Love» απευθύνεται περισσότερο στο ξένο κοινό, ενώ ο πρώτος σου δίσκος στο ελληνικό. Είναι σωστό ότι καλλιτεχνικά ο ένας δίσκος μιλάει περισσότερο στο ένα κοινό παρά στο άλλο;
Ο πρώτος μου δίσκος ήταν καθαρά κρητικός, πολύ ντόπιος, κυκλοφόρησε από κρητική εταιρεία και ήμουν ακόμη πολύ μικρή. Τότε ήθελα να τεκμηριώσω το τί συνέβαινε μουσικά στη ζωή μου. Το άλμπουμ «Secret Love» ήταν ένας δίσκος κυρίως με διασκευές. Από τότε έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Όλοι αυτοί οι πειραματισμοί και οι συνεργασίες που είχα θέλοντας να εξελίξω τη μουσικότητα του οργάνου μου, άλλαξαν και όλον τον μουσικό μου κόσμο. Στη μουσική δεν μπορείς να μείνεις μονοδιάστατος. Περνάς από διάφορα στάδια μέχρι να βρεις αυτό που θέλεις, να το εκφράσεις και να το αποτυπώσεις. Μετά από λίγο βρίσκεται κάτι άλλο που θέλεις να εκφράσεις. Επειδή δεν είμαι μόνο τραγουδίστρια αλλά και μουσικός, έχω ανάγκη να δημιουργώ συνέχεια καινούργιους κόσμους. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αυτοί οι δίσκοι δεν έχουν κοινή ταυτότητα. Έχουν τον ήχο τον προσωπικό μου, την αισθητική μου, αλλά ο δίσκος «Φόβος» είναι πιο κοντά στην εξέλιξη που πειραματίστηκα όλ΄ αυτά τα χρόνια. Υπάρχουν μερικές μόνο διασκευές, δέκα τραγούδια είναι ανέκδοτα. Για μένα τώρα έρχονται στιγμές αγωνίας και άγχους: Πώς θα τα υποδεχτεί το κοινό;
Συναυλίες της Γεωργίας Νταγάκη: 31/10/ στο Μίντεν, 2/11/ στο Αμβούργο, 3/11/ στην Κολωνία, 4/11/ στη Φρανκφούρτη/ Μάιν και 6/11/ στο Βερολίνο. Φωτό: Δέσποινα Ζητάκη.
Αυτή η καταχώρηση είναι διαθέσιμη και στα: Deutsch (Γερμανικά)